Babykwaaltjes : achtergrond en advies | Mercatum.be

31/07/2017

Babykwaaltjes : achtergrond van de kwaaltjes, medicamenteus en niet-medicamenteus advies

Pusoogjes

Veel zuigelingen hebben last van pusoogjes. Dit is te herkennen aan pus in het oog en roodheid van het oog. Het is belangrijk te controleren of het kind daarbij ook geen last heeft van tranenvloed (vocht vanuit het oog dat niet wordt afgevoerd en over de wangen loopt). Zo neen, is er geen sprake van buisverstopping. In dit geval wordt behandeld door regelmatig (drie keer per dag) het oogje schoon te maken met een fysiologische zoutoplossing. Vaker is niet nodig en is irriterend voor de ogen. Een schoon washandje met water een druppeltje babyshampoo is eveneens een goeie methode om het oogje schoon te maken.

Wanneer er traanvloed is, kan het zijn dat de zuigeling een verstopte traanbuis heeft. In veel gevallen ontstaat door de verstopte traanbuis ook een ontsteking van de traanzak. Onder het ooghoekje aan de kant van de neus ontstaat dan een rode en warme zwelling en bij het oog is pus zichtbaar. Bij druk op de zwelling onder de ooghoek, stroomt er via het traanpuntje meer pus bij het oog. Dit wordt behandeld met lokale massage of met antibiotica bevattende oogdruppels. het onderliggende probleem lost zich in het merendeel van de gevallen zelf op tegen de leeftijd van 6 maand.

Reflux

Ongeveer 50% van de baby’s heeft last van regurgitatie en overgeven. Reflux verbetert naarmate de tijd en verdwijnt meestal naar het einde van het eerste levensjaar. We spreken van reflexziekte wanneer er pathologische gevolgen aan de reflux verbonden zijn (oesofagale complicaties, respiratoire problematiek).
Doorverwijscriteria zijn aanwezigheid van bloed in de stoelgang en/of braaksel, continu  krachtig braken, galbraken, gewichtsverlies , korte en lethargie.

Wanneer de baby geen last ondervindt van de regurgitatie volstaat geruststelling. Wanneer er echter interferentie met slapen en/of eten is, kunnen enkele conservatieve maatregelen genomen worden: verhogen van het beduiteinde, vaker hoeveelheden voeden en voedsel indikken met johannesbroodpitmeel / overschakelen op kunstmatige anti-reguqgitatie voeding.

Soms wordt voor een korte periode aan zuuronderdrukking gedaan door middel van geneesmiddelen (PPI’s op basis van een geneesmiddelvoorschrift), maar in de meeste studies bleek dit geen effect te hebben op de symptonen.

Buikkrampjes

Buikkrampjes komen zeer frequent voor, zowel bij borstgevoede zuigelingen, als bij zuigelingen die kunstmatige zuigelingenvoeding krijgen. Krampen zijn van voorbijgaande aard en gaan meestal voorbij vanaf de 4e maand.

Advies (niet-medicamenteus): Bij buikkrampen kunnen enkel conservatieve maatregelen genomen worden. Het kan helpen de zuigeling na iedere voeding te laten boeren of reeds tussendoor en er bovendien voor te zorgen dat de zuigeling snel genoeg drinkt en weinig lucht hapt. Voeden in een rechtzittende houding kan ook helpen. Borstvoedende moeders vermijden best koolsoorten, koffie, thee en koolzuurhoudende danken in hun voeding. Omdat in bepaalde gevallen de krampen te wijten kunnen zijn aan lactose-intolerantie of koemelkeiwitallergie, kan eventueel gedurende 2 weken geprobeerd worden over te schakelen op hypoallergene voeding of het mijden van lactose in de voeding van de moeder in geval van borstvoeding. Enkel wanneer hierbij een effect gezien wordt, moet dit gecontinueerd worden. Een gunstig effect betekent niet dat de baby effectief intolerant is. Dit is enkel een aanwijzing voor verder onderzoek. Bepaalde niet-medicamenteuze behandelingen (warm bad, massage van de buik met amandelolie) worden dikwijls aangeraden, echter zonder veel evidentie.

Indien maatregelen geen effect hebben, worden soms gedurende 1 week simeticonedruppels (Infacol, Balyfen) geprobeerd (medicamenteuze aanpak op aanraden van arts of apotheker).

Hoewel deze druppels beperkte evidentie hebben, zijn deze wel veilig. Indien dit geen effect heeft, wordt dit dan ook best gestaakt. Probiotica en lactasetherapie hebben geen evidentie en bovendien is de veiligheid niet gekend. Van venkelextract en venkelthee werd de veiligheid en effectiviteit nooit aangetoond. Er zijn neurologische complicaties beschreven bij gebruik van venkelextract in overdosis en bovendien is complexvorming met vetoplosbare vitamines, zink en ijzer mogelijk. Dit kan tot deficiënties leiden. Het gebruik van venkel is dus af te raden.    

Luierdermatitis

Luierdermatitis is een uitslag ter hoogte van de zones die in contact komen met de luier. Ongeveer 35% van de baby’s heeft er last van, met een piek tussen de periode van 9 tot 12 maand. Bij luierdermatitis is de huidbarrière aangetast door overmatige hydratatie (door occlusie), frictie, enzymatische activiteit en verhoogde pH. Luierdermatitis die correct behandeld wordt, treedt op in episodes van 2 à 3 dagen. Indien de dermatitis langer aanhoudt, bestaat de kans op een surinfectie met Candida albans (witte schijn) of Staphylococcus aureus (gele schijn/wondjes). In deze gevallen zijn de huidplooien mee geïnfecteerd en is er vaak een historie van diarree. 

Zeker doorverwijzen bij zeer ernstige luierdermatitis en vermoeden van Staphylococcus aureus.

Algemene verzorging van de huid.

Het is aan te raden de luier voldoende te verversen. Indien mogelijk de huid zoveel mogelijk bloot te laten. Het luiergebied moet worden schoongemaakt met lauw water en een milde reiniging met fysiologische pH. Teveel vochtige doekjes wordt niet aangeraden omdat ze dikwijls betaalmiddelen bevatten die contactdermatitis kunnen uitlokken.

Het gebruik van barrièremiddelen voorkomt dat stoelgang of urine in contact komt met de huid. Een zinkoxide zalf is een prima middel hiervoor. Let wel dat de behandeling met een zinkoxide + antifungaal middel enkel nut heeft indien er een surinfectie met C.albicans aanwezig is. Bij luierwisseling kunnen resterende barrièremiddelen verwijderd worden met bv amandelolie en fysiologische toiletmelk.

Wat betreft de medicamenteuze behandeling, wordt enkel soms gegrepen naar een  topicaal corticosteroïd (1% hydrocortison) om de ontsteking te onderdrukken, in het geval van zeer ernstige luierdermatitis. In het geval van ernstige sufinfectie met Staphylococcus wordt orale antibiotica voorgeschreven door een arts.